آخرین مطالب
امکانات وب
از پدیده های دشت نینوا، «سعد» و «اَبوُالحُتُوف»، دو برادرند که همراه با یزیدیان برای مبارزه با حسین (ع) رزم جامه پوشیده اند؛ از خوارجند و حتی گفته میشود با سابقه حضور در نهروان علیه علی (ع). شاید حضورشان در صحرای کربلا و مقابله با فرزند امیرالمؤمنین (ع) هم از کینه چند ده ساله از مولا (ع) بوده باشد.
روز عاشورا وقتی اصحاب امام، همگی به شهادت رسیدند، ندای « اَلا ناصِرٌ یَنْصُرُنا؟» ی سیدالشهدا و در پی آن، شیون و زاری اهل حرم، زنان و کودکان، بلند شد.
دل سعد و ابوالحتوف، صرفا با ندای امام و زاری اهل بیتش لرزید و «مظلومیت» حسین (ع) آنها را منقلب کرد.
این دو برادر با شعار « لا حُکْمَ إلاّ لِلّهِ وَلا طاعَةَ لِمَنْ عَصاهُ» یعنی همان شعار مشهور خوارج علیه امیرالمؤمنین (ع) به سپاه امام حسین(ع) پیوسته و با یزیدیان جنگیدند تا هر دو به شهادت رسیدند.
این اتفاق اشارات عجیبی دارد؛ اینکه صحرای کربلا، شهدایی با سابقه خوارج دارد و همگی شیعه به معنای مرسوم نبودند؛ اینکه این خوارج از بسیاری از شیعیان اسمی پیشی گرفتند؛ اینکه میشود در ساعات پایانی عمر هم عاقبت به خیر شد و به جبهه حق پیوست از جمله این اشارات است.
اما این هم از اشارات ماجرای شهادت این دو برادر است: اینکه صرف توجه به مظلومیت حسین (ع) و منقلب و غصه دار شدن برای او، بر خلاف اینکه انسان را از حرکت بازدارد، آدمها را به مبارزه با ظلم سوق می دهد و به آسمانها و درجات عالی می رساند. آری، «حسین، جنس غمش فرق می کند».
زیانکاران کربلا 4...برچسب : نویسنده : shark1356 بازدید : 56